Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΣΑ





Το μεσημέρι της Κυριακής, 13 Μαρτίου 2011, πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία Λαού έξωθεν του Ι.Ν. Αγίου Βησσαρίωνος στην Λάρισα, η προγραμματισμένη ανοιχτή εκδήλωση του Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΕΙΝ, που ήταν αφιερωμένη στο εθνικό θέμα της αλύτρωτης Βορείου Ηπείρου. Την εκδήλωση χαιρέτισε με επιστολή του ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέας, που τυγχάνει και Αρχηγός του Πανελληνίου Συνδέσμου Βορειο-Ηπειρωτικού Αγώνος (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.) και της Σ.Φ.Ε.Β.Α., πλαισίωσαν δε με αντιπροσωπείες τους, ο Σύλλογος Βορειο-Ηπειρωτών Θεσσαλίας «ΠΥΡΡΟΣ», η Νεολαία Βορειο-Ηπειρωτών Αχαΐας, η νεο-σύστατη Συνομοσπονδία Πατριωτικών Συλλόγων και Οργανώσεων Ελλάδος, η Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας, της οποίας ο πρόεδρος απηύθυνε εγκάρδιο χαιρετισμό, η «Θασιακή Δύναμη», η οργάνωση «Όλοι οι Έλληνες μια γροθιά», που συμμετείχε, επίσης και με χαιρετισμό εκπροσώπου της, καθώς και πλήθος κόσμου από την Λάρισα.


Τόσο οι κύριοι ομιλητές (ο πρόεδρος του Π.Ε.Σ. κος Χάμος Αστέριος και ο πρόεδρος της Νεολαίας Βορειο-Ηπειρωτών Αχαΐας κος Σταύρος Γκίνος), όσο και οι προλαλήσαντες στους χαιρετισμούς των, τόνισαν ότι η πανάρχαια ελληνική γη της Βορείου Ηπείρου παραμένει κακώς εντός των ορίων του διαχρονικά μισελληνικού και ανελεύθερου αλβανικού κράτους και ότι μόνη πατριωτική και ταυτόχρονα ρεαλιστική λύση στο εθνικό μας θέμα αποτελεί επί του παρόντος η απαίτηση εφαρμογής του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας (1914), που προέβλεπε -έστω- Αυτονομία, κερδήθηκε χάρις εις τον ένοπλο Αυτονομιακό Αγώνα των Βορειο-Ηπειρωτών και έγινε δεκτό (αν και ουδέποτε τηρήθηκε εντίμως καθ’ ολοκληρίαν) και από το ίδιο το αλβανικό κράτος (23 Ιουνίου 1914). Παράλληλα, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή εις μνήμην του Χειμαρριώτη εθνομάρτυρα Αριστοτέλη Γκούμα, ο οποίος δολοφονήθηκε άνανδρα από Τουρκαλβανούς υπανθρώπους στις 12 Αυγούστου 2010, επειδή μιλούσε ελληνικά. Ταυτόχρονα, οι παριστάμενοι εσίγησαν και προς τιμήν των 99 ανδρών της Ελληνικής Αστυνομίας, που έπεσαν νεκροί εν ώρα καθήκοντος από πυρά κοινών κακοποιών ή τρομοκρατών. (Το «αριστερών» που προστίθεται συνήθως μπροστά από την λέξη «τρομοκρατών» αποτελεί πλεονασμό.)

Εν τούτοις, δεν έλειψαν, δυστυχώς, τα παρατράγουδα, από τα ενεργούμενα του ανθελληνικού ελλαδικού κράτους και τους συνεργάτες του αναρχο-άπλυτους, τα οποία είμαστε υποχρεωμένοι να αναφέρουμε, παρά την οργή και αηδία που μας προκάλεσαν, προς ενημέρωση και αφύπνιση των συμπατριωτών μας. Κατ’ αρχάς, οι εναβρυνόμενοι ως «αντεξουσιαστές», ανακοίνωσαν αντι-συγκέντρωση σε γειτονική πλατεία της Λάρισας, την οποία πραγματοποίησαν, καίτοι μερικές δεκάδες, με την πλήρη προστασία και κάλυψη των ΜΑΤ. Οι αυτο-αποκαλούμενοι «αντιρατσιστές» δεν είχαν να ψελλίσουν λέξη για τους δολοφόνους του Αριστοτέλη Γκούμα, που αφού τον εκτέλεσαν, πέρασαν πάνω από την σορό του δις και με το αυτοκίνητό τους, διότι εκφραζόταν στην μητρική του λαλιά. Έπειτα, η Αστυνομική Διεύθυνση Λαρίσης έκανε το παν για να τρομοκρατήσει τους συγκεντρωμένους πατριώτες και εθνικιστές και να υπηρετήσει δουλικά τους υβριστές των αστυνομικών αναρχικούς. Πριν ακόμη ξεκινήσει η συγκέντρωση, προφανώς για εκφοβισμό, έγιναν τρεις προσαγωγές ανηλίκων Λαρισαίων, διότι είχαν σακκίδια στην πλάτη τους και κρατούσαν στα χέρια τους φυλλάδια σχετικά με την εκδήλωση, που είχαν πετάξει νωρίτερα οι διοργανωτές. Κατόπιν, απαγόρευσαν στους διαδηλωτές να πραγματοποιήσουν πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλεως, άλλαξαν δε την διεύθυνση της πορείας τέσσερεις (!) φορές προς όσο γινόταν μικρότερες και λιγότερο κεντρικές οδούς, αναιρώντας τις οδηγίες που είχαν δώσει οι ίδιοι. Μάλιστα, για να βεβαιωθούν ότι θα πειθαρχήσουμε στις εντολές τους, φόρεσαν απειλητικά τις μάσκες τους, σαν να επρόκειτο να ρίψουν δακρυγόνα, ανήμερα Κυριακής της Ορθοδοξίας. Εδώ, πλέον, ταιριάζει η απορία του ψαλμωδού: «Τί δεῖ μαχαιρῶν; τί ξύλων, λαοπλάνοι;»

Άδικα προσπάθησαν όμως να μας τρομάξουν δημιουργώντας ασφυκτικό κλοιό γύρω μας καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας· απεναντίας, ανεδείχθη η υπεροχή και το ποιόν των εθνικιστών. Κανείς δεν εγκατέλειψε φοβισμένος την πορεία, απεναντίας ακολούθησαν άνθρωποι όλων των ηλικιών, ακόμη και οικογένειες με μικρά παιδιά. Συνθήματα όπως «Μάνα Ελλάς, σκέπασε και μας, την σκλάβα Βόρειο Ήπειρο ποτέ μη την ξεχνάς» και «Εδώ και τώρα Αυτονομία» δόνησαν την ατμόσφαιρα της Λάρισας και κέρδισαν την προφανή επιδοκιμασία και τις επευφημίες των περαστικών. Ούτε, ασφαλώς, δημιουργήθηκε το παραμικρό επεισόδιο, όπως διακαώς επιθυμούσε, προδήλως, η «Ελληνική» Αστυνομία, που με τις συνεχείς προκλήσεις της, ουσιαστικά προσπαθούσε να μας εξωθήσει σε επίθεση κατά των αριθμητικώς λιγότερων αναρχο-άπλυτων.

Εντελώς διαφορετική ήταν η στάση της Αστυνομίας έναντι των αναρχο-άπλυτων, διαψεύδοντας όσους ήλπιζαν ότι ο νέος Αστυνομικός Διευθυντής θα ήταν καλλίτερος. Όπως επιβεβαιώνει και το σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδος της Λαρίσης ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (της 14ης Μαρτίου 2011), μία περίπου ώρα μετά το πέρας της δικής μας εκδηλώσεως και πορείας, τους επέτρεψαν να πραγματοποιήσουν πορεία στο κέντρο της πόλεως. Ως φαίνεται, στο σημερινό κράτος, αν είσαι Έλληνας και αγωνίζεσαι για τα διεθνώς κατοχυρωμένα δίκαια της Βορείου Ηπείρου, προκαλείς. Αν είσαι ανθέλληνας και ζητάς να χαθεί κάθε τί ελληνικό, έχεις κάθε δικαίωμα να το βροντο-φωνάζεις. Στην πορεία των απλύτων, τα ΜΑΤ παρακολουθούσαν από πολύ μακρυά και δεν έγινε ΚΑΜΜΙΑ απολύτως προσαγωγή, μολονότι σχεδόν όλοι τους είχαν σακκίδια, που Κύριος οίδε τί περιείχαν. Τέλος, οι αστυνομικοί, σαν καλοί υπάλληλοι των αλιτήριων, παρέμειναν θεατές όταν οι τελευταίοι αφού λέρωσαν με σπραίυ καταστήματα και τράπεζες, βεβήλωσαν για πολλοστή φορά τις προτομές του Ήρωος Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή, του Μακαρίου Γ΄ και του φιλέλληνος Καρόλου Ογλ, αφίνοντας το γνωστό Α μέσα σε κύκλο, για να δώσουν έμφαση μάλλον στην Αγραμματωσύνη και την ψυχική Ανισορροπία τους._

ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΛΑΡΙΣΣΑΣ

Από τον ΣΤΟΧΟ 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

(Γιατί) Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία

  Η φετινή επέτειος της Εθνεγερσίας του 1821 σκιάζεται από ορισμένα μεγάλα και σκληρά γεγονότα, τα οποία κάποιοι δεν θέλουν, για τους δικούς...