Παύλου Μελᾶ τὸ ὄνειρο,ἡ μόνη του μανία
ἦταν μὴ μείνῃ Βούλγαρος,μέσ' στὴ Μακεδονία.
Παῦλος Μελᾶς κὶ' ἄν πέθανε,τ'ἀδέλφια του θὰ ζήσουν
Αὐτά θὰ πολεμήσουνε,τὴ Βουλγαρία νὰ σβήσουν.
Ὁ πόθος σ'ἔστειλε νὰ πᾶς στὰ ξένα
Νὰ πᾶς στὸν πόλεμο μὲσ' τὴ φωτιά.
Νὰ σώσῃς ἀδέλφια δεδουλωμένα
Βασανισμένα ἀπό τὴ σκλαβιά,Παῦλε Μελᾶ.
Ἕνα πουλάκι ἐπέταξε ἀπό μέσ' ἀπ' τὴν Ἀθήνα
στὰ σύννεφα φτερούγισε γιὰ τὴ Μακεδονία
καὶ πῆγε καὶ πολέμησε γιὰ τὴν ἐλευθερία.
Χειμώνας πλάκωσε,σύννεφα χιόνια
Τὰ ἄνθη πετάξανε τὴ μυρωδιά,
Κὶ ἐσύ μαρτύρησες ὑπέρ πατρίδος,
Κὶ εἶσαι θαμμένος στὴν Καστοριά
Παῦλε Μελᾶ.
Ἔλθετε καὶ δώσατε μοι,εἰς τὸν τάφον μου ἐδῶ
πονεμένα μου ἀδέλφια,τελευταῖον ἀσπασμόν,
Πλησιάσατε κοντά μου προσφιλεῖς μου ἀδελφοί
Νὰ σᾶς πῶ γιὰ τὰ παιδιά μου,ἡ καρδιά μου τὶ ποθεῖ.
Ὅτι ἡ Μακεδονία μὲ ἐκάλεσε νὰ 'λθῶ καὶ ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν,ἦλθον νὰ θυσιασθῶ. Λέγετε τη Ναθαλία καὶ τὸν Μίκη τὸν μικρό καὶ τὴ μάνα τὴ γλυκεῖα,νὰ μὴν κλαίῃ δὶ' αὐτό.Κάθε μέρα με δροσίζουν,ἐδῶ πέρα τακτικά εἰς τὸν τάφον μου ἐπάνω δάκρυα Ἑλληνικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου