“…Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ, οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα ‘χω πια ξεχάσει, κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ’ όποιον ρωτά: “Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει” …” - Νίκος Καββαδίας
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, αποτελεί σήμερα μία ζώσα πολιτική πραγματικότητα, όσο και εάν αυτό δυσαρεστεί, οργίζει και προπαντός φοβίζει τους κατ’ επάγγελμα λακέδες της δεξιάς και αριστεράς όχθης ενός αμαρτωλού καθεστώτος. Προπαντός δεν αποτελεί καρπό των περιστάσεων και μία απλή συγκυρία, αλλά αποτέλεσμα ενός σκληρού πολυετούς αγώνα. Δεν είναι φτερό στον άνεμο, ούτε το αποτέλεσμα μιας… ευκαιρίας η ενδυνάμωση ενός πολιτικού Κινήματος γιατί πολύ απλά εάν δεν υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια του σκληρού αγώνα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, τον οποίο απαξίωναν άπαντες οι φερ’ ειπείν πατριώτες, δεν θα υπήρχε σήμερα ΤΙΠΟΤΕ!
Επί της ουσίας, πάντοτε ίδια ήτανε τα πράγματα και απλά σήμερα τους τέλειωσε ο… άρτος και τα θεάματα, με τα οποία κρατούσαν έναν ολόκληρο Λαό σε αποχαύνωση, σε μία κατάσταση λήθης και ανεμελιάς. Ήλθε η ώρα της Αλήθειας, μιας Αλήθειας, που όπως παραπάνω έγραψα πάντοτε ήτανε η ίδια. Από το 1993 ήδη, όταν εκδώσαμε το πρώτο φύλλο αυτής της εφημερίδας, μιλούσαμε για τα επερχόμενα δεινά, για το πρόβλημα λαθρομετανάστες, για την συρρίκνωση της εθνικής παραγωγής, για την άτακτη υποχώρηση στα Εθνικά θέματα, για όλα όσα σήμερα μιλούν άπαντες, οι παριστάνοντες τους μεγάλους πατριώτες. Ήλθε η ώρα, λοιπόν, σήμερα να αντικρίσουν την σκληρή πραγματικότητα κατάματα αυτοί που έκαναν το παιδομάζωμα των ψυχών, αυτοί που ξερίζωσαν από τις καρδιές των Ελλήνων κάθε εθνικό Ιδανικό, αυτοί που με σύστημα και για λογαριασμό των ξένων λεηλάτησαν και λεηλατούν τον εθνικό πλούτο αυτής της χώρας.
Εκατοντάδες οι αναλύσεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ πριν από χρόνια πολλά γι’ όλα αυτά που σήμερα ζούμε και συνένοχοι για την σημερινή κατάσταση όχι μόνο αυτοί που μας κυβέρνησαν, αλλά και όσοι με τον τρόπο τους, τους στήριξαν όχι με προαίρεση αγαθή, αλλά από ταπεινό συμφέρον και ιδιοτέλεια… Ο Εθνικισμός αποτελούσε πάντοτε μία πραγματικότητα βαθειά ριζωμένη στον Λαό μας, μια πραγματικότητα η οποία εμφανίζετο σαν ένας άνευ ιδεολογικού έρματος και συγκεκριμένης πολιτικής προτάσεως πατριωτισμός. Σήμερα, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά και οι απαιτήσεις των καιρών θέλουν την πάσα Αλήθεια και όχι απατηλές παραφιλολογίες και ψεύτικα οράματα.
Οι Εθνικιστές και οι παγίδες του συστήματος
Το ερώτημα, το οποίο φυσιολογικά τίθεται είναι γιατί τώρα το Εθνικιστικό Κίνημα προβάλλει δυνατό και διεκδικεί με αξιώσεις μία θέση στο πολιτικό στερέωμα και αυτό δεν συνέβη επί τόσα χρόνια; Πριν απαντήσω ευθέως στο ερώτημα, θα αναφέρω μία παλαιά ιστορία. Στα χρόνια του Εθνικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, ο τότε υφυπουργός ασφαλείας Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, έχοντας προσεταιριστεί διακεκριμένα και σε υψηλές θέσεις στελέχη του ΚΚΕ, σκέφθηκε το εξής. Σκέφθηκε να δημιουργήσει ένα ψεύτικο ΚΚΕ και έφτασε μάλιστα στο σημείο να εκδίδει και δεύτερο… Ριζοσπάστη, ο οποίος κυκλοφορούσε παράλληλα με τον Ριζοσπάστη του εκτός νόμου ΚΚΕ. Αυτό ακριβώς το σχέδιο του Μανιαδάκη εφάρμοσαν από το 1974 μέχρι σήμερα με ποικίλους και διαφορετικούς τρόπους οι άνθρωποι του καθεστώτος. Ο Εθνικισμός αποτελούσε για αυτούς πάντοτε έναν κίνδυνο. Τι πιο βολικό, λοιπόν, γι’ αυτούς από το να προβάλλουν και σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα ανοικτά να στηρίζουν καταστάσεις θολές τις οποίες εμφάνιζαν ότι εκπροσωπούν τον Εθνικισμό, την ακροδεξιά κλπ., κλπ.! Αυτό το έκαναν συστηματικά, όμως όπως δείχνει η εξέλιξη των πραγμάτων τα αποθέματα στην 5η φάλαγγα, που είχαν στήσει, τέλειωσαν ή τουλάχιστον τους τελειώνουν γιατί κανένας δεν ξέρει τι θα ξημερώσει αύριο. Όπως κι αν έχει το πράγμα, ό,τι και να «στήσουν», το βέβαιον είναι ότι θα έχει απέναντί του μία ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, η οποία δεν «παζαρεύει» και είναι ήδη καταξιωμένη σε ένα σεβαστό τμήμα του Ελληνικού Λαού. Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Δεν ήταν δηλαδή μόνον η 5η φάλαγγα, ήταν και η δειλία των πολλών, η οποία δεν αποτελεί σημείο των καιρών, αλλά ιστορική πραγματικότητα σε όλες τις εποχές και σε όλους τους λαούς. Των πολλών, οι οποίοι θέλουν την ησυχία τους και οι οποίοι δεν «ρίσκαραν» να δίνουν την μάχη μαζί με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ή με ένα οποιοδήποτε άλλο κατά το παρελθόν εθνικιστικό Κίνημα γιατί τους εξυπηρετούσε θαυμάσια στα προσωπικά τους συμφέροντα το να γλείφουν ένα κόκκαλο από τα κόμματα της εξουσίας.
Είκοσι χρόνια λάσπης…
Το γεγονός ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έφτασε σήμερα ή μάλλον για να είμαστε ακριβείς τα τελευταία δύο χρόνια, στο σημείο αυτό της ανόδου της, αποτελεί μία μεγάλη νίκη! Αυτό γιατί επί 20 ολόκληρα χρόνια αντιμετώπισε έναν ποταμό λάσπης από εχθρούς και «φίλους».
Ποιος θυμάται αλήθεια το δήθεν χαράκωμα της μαθήτριας από Χρυσαυγίτες, το οποίο στην αποδείχθηκε από ιατροδικαστή ότι ήταν τατουάζ, το οποίο είχε γίνει με την θέλησή της; Και όμως την είδηση αυτή την έθαψαν τα ΜΜΕ. Σημεία και τέρατα έχουν λεχθεί, γραφεί και μεταδοθεί από κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ! Μας έχουν πει από πράκτορες μέχρι δολοφόνους!!! Από θρησκόληπτους μέχρι δαιμονισμένους ακόμη και ότι είμαστε εξωγήινοι έχει γραφεί σε κάποια περιθωριακά έντυπα… Εκτός από την λάσπη, στην οποία με προθυμία βοήθησαν και κάποιοι υποτίθεται ομοϊδεάτες, είχαμε και δεκάδες τρομοκρατικές επιθέσεις. Περισσότερες από 20 βόμβες έχουν τοποθετηθεί στα γραφεία μας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Στην δε Θεσσαλονίκη πήγανε μέρα μεσημέρι οι δήθεν αντιεξουσιαστές και κατέστρεψαν τα γραφεία μας παρουσία των ΜΑΤ, τα οποία τους συνόδευσαν μέχρι το πανεπιστημιακό άσυλο… Όσο για τον αποκλεισμό μας όλα αυτά τα χρόνια από τα ΜΜΕ, όπου μιλούσαν για εμάς χωρίς εμάς, συνεχίζεται κανονικά.
Ποιοι είμαστε εμείς οι Χρυσαυγίτες;
Στην εποχή μας καταντήσαμε η πραγματικότητα περί προσώπων και καταστάσεων, την οποία προσλαμβάνει ο Λαός να μη είναι άλλη από την εικονική πραγματικότητα (virtual reality), την οποία παρουσιάζουν τα ΜΜΕ. Έτσι, μοιραία, η εικόνα που έχει ο μέσος Έλληνας για εμάς τους Χρυσαυγίτες είναι ότι είμαστε κάποια περιθωριακά άτομα με χαλκάδες στην μύτη, χωρίς καμμία Ιδεολογία, χωρίς καμμία αντίληψη και μόρφωση, χυδαίοι τραμπούκοι και τίποτε άλλο. «Κουκιά τρώνε, κουκιά μολογάνε»…
Όμως, η Αλήθεια έχει κοντά ποδάρια και δεν άργησε η ώρα που ο Λαός ή ένα μέρος τουλάχιστον του Λαού μας είδε, μας γνώρισε και αυτό έγινε με την δική μας σκληρή προσπάθεια χωρίς βοήθεια από κανέναν. Διαλύσαμε λοιπόν τα ψέματά τους με μία πορεία μας προς τον λαό, σε δρόμους και σε πλατείες, σε πρωτεύουσα και συμπρωτεύουσα και σε κάθε γωνιά της Ελληνικής Πατρίδας και πολλοί συμπατριώτες μας οι οποίοι μέχρι χθες ήταν δεμένοι στα κομματικά μαντριά έσπασαν τα δεσμά τους και βρίσκονται σήμερα δίπλα μας γιατί εμείς οι Χρυσαυγίτες δεν ήμαστε τίποτε άλλο από αυτούς οι οποίοι με θάρρος φωνάζουν δυνατά αυτό που οι περισσότεροι Έλληνες σήμερα ψιθυρίζουν. Γιατί εμείς οι Χρυσαυγίτες, άνεργοι, αγρότες, εργάτες, επιστήμονες, αξιωματικοί, καθηγητές είμαστε οι Σημαιοφόροι ενός Αγώνα, ο οποίος εκφράζει αυτό που θέλουν οι περισσότεροι Έλληνες και έχουμε πολιτικές προτάσεις συγκεκριμένες για να βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο, στο οποίο το ένοχο κατεστημένο μας έχει οδηγήσει.
Στο σημείο αυτό όμως μια παρατήρηση και μία ένσταση. Δεν είναι λίγοι οι φίλοι μας, οι αληθινοί φίλοι μας και δεν αναφέρομαι στους υποκριτές, οι οποίοι παριστάνουν τους φίλους μας, οι οποίοι μας λένε ότι τώρα πλέον που μπορεί να μπούμε και στη Βουλή πρέπει να… αλλάξουμε! Φαίνεται πως δεν έχουν καταλάβει ότι για εμάς η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα γίνει και στο μέλλον ένας δρόμος για μια πολιτική καριέρα. Για τον λόγο αυτόν λοιπόν τους ευχαριστούμε για τις συμβουλές τους, αλλά δεν θα τους ακούσουμε.
Παίρνοντας έμπνευση, λοιπόν, από τον στίχο του Καββαδία, ο οποίος υπάρχει στην αρχή αυτού του κειμένου, τους λέγω ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ για εμάς δεν ήταν «μια λόξα νεανική που τώρα έχει περάσει»… Για εμάς «το μακρινό ταξίδι» συνεχίζεται! Συνεχίζεται μέχρι το λιμάνι των ονείρων μας, που είναι μια Μεγάλη Εθνικιστική Ελλάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου