Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

ΠΩΣ ΧΑΘΗΚΕ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ


Κατά τη κοσμοϊστορική μάχη της Πύδνας (κοντά στο σημερινό χωριό Κολινδρός της Πιερίας) πού έλαβε χώρα στις 2 Ιανουαρίου του 168 πΧ., ο ρωμαίος Ύπατος (Consul) Αιμίλιος Παύλος, συνέτριψε τον μακεδονικό στρατό εκμηδενίζοντας τους σαρισοφόρους της μακεδονικής φάλαγγας με ένα τέχνασμα τόσο απλό πού κατέστησε το γλάδιον (gladium) το κοντό δηλαδή ρωμαϊκό σπαθί ως τη "κρεατομηχανή της αρχαιότητος". Το γλάδιον δεν ήταν κοπτερό αλλά ήταν αρκετή μιά σπαθιά του για να κάνει καταλυτική ζημιά.
Η επιθεση κατά της μακεδονικής φάλαγας έγινε με ομάδες τεσσάρων ή πέντε λεγεωναρίων πού σήμερα θα ονομάζαμε "ουλαμούς κρούσης" πού οι ρωμαίοι αποκαλούσαν Contubernia. Oι ρωμαϊκές Κοντουβέρνιες συνεπώς έβαλαν για πάντα στις σελίδες της ιστορίας την ένδοξη σαρισοφόρο μακεδονική φάλαγγα πού 200 χρόνια πρωτύτερα είχε καταλάβει την Ασία. 
Άγαλμα του Λεύκιου Παύλου Αιμίλιου του μακεδονικο​ύ στο Αρχαιολογι​κό Μουσείο των Τιράνων
Ήταν η δεύτερη φορά μετά τη πανωλεθρία της φάλαγγας το θέρος του 197 πΧ στη θέση Κυνός Κεφαλαί ήCynocephalum της Θεσσαλίας μεταξύ Λάρισσας και Φαρσάλων, πού η μακεδονική φάλαγγα εκμηδενίζετο από τακτικό δυτικοευρωπαϊκό στρατό όπως ο Ρωμαϊκός. Ο βασιλιάς Περσέας της Μακεδονίας συνελήφθη αιχμάλωτος και σαν ζώο μέσα σε κλούβα κόσμησε το Θρίαμβο του Αιμίλιου Παύλου πού υπήρξε ο λαμπρότερος από όσους είχαν δεί έως τότε οι ρωμαίοι! 


Επί 20 συναπτά έτη οι ρωμαίοι πολίτες της πόλεως της Ρώμης απαλλάχθηκαν από τους φόρους! Το χρυσάφι πού απεκόμισαν οι ρωμαίοι σαν λεία υπήρξε το μεγαλύτερο πού ποτέ στρατός της παγκοσμίου ιστορίας απέκτησε ποτέ.Τόσο πλούσια ήταν η Μακεδονία και άλλο τόσο πλούσια την κατέστησε ο Μέγας Αλέξανδρος.



Οι χυδαίοι ρωμαίοι άξεστοι χωριάτες των ρωμαϊκών λεγεώνων έλεγαν "Ξεκοιλιάστε έναν μακεδόνα και θα βρείτε τόσο χρυσάφι αντί για έντερα πού θα ζήσετε πλούσιοι την υπόλοιπη ζωή σας" !!! Για τους ρωμαίους η λέξη και μόνονΜακεδονία ήταν ταυτόσημη του χρυσού, του πλούτου, της ευμάρειας κλπ. Κάτι ανάλογο ανοίγει σήμερα τις ορέξειςκάποιων άλλων υπόπτων πού σαν σκυλιά καραδοκούν ολόγυρα.

Γράφει ο Πλούταρχος στον Βίο του Παύλου Αιμίλιου:

"Ο θρίαμβος διήρκησε τρείς ημέρας. Η πρώτη μόλις εξήρκεσεν διά την παρέλασιν των αδριάντων και των πινάκων ζωγραφικής, οι οποίοι εφέροντο επί διακοσίων αμαξών. Την επομένην παρήλασαν επί πλήθους αμαξών τα ωραιότερα και πλουσιότερα μακεδονικά όπλα (όντως ήσαν καταπληκτικά έργα τέχνης με καταυχένιο πολύ καλύτερο των ρωμαϊκών περικεφαλαιών). Κατόπιν τρείς χιλιάδες άνθρωποι έφερον αργυρά νομίσματα εντός επτακοσίων πενήντα δοχείων, έκαστον των οποίων εβαστάζετο υπό τεσσάρων ανδρών. Άλλοι εβάσταζον κρατήρας αργυρούς, ποτήρια και άλλα πολύτιμα σκεύη... Την τρίτην ημέραν επροπορεύοντο εκατό βόες προωρισμένοι πρός θυσίαν, ηκολούθουν εβδομήκοντα και επτά δοχεία πλήρη χρυσών νομισμάτων, οι βασιλόπαιδες και ο Περσέας ενεδυμένος καστανόχρουν ιμάτιον και φορών τα μακεδονικά πέδιλα... Κατόπιν ήρχοντο τετρακόσιοι χρυσοί στέφανοι σταλέντες εις τον Αιμίλιον υπό των ελληνικών πόλεων. Τέλος επεφαίνετο ο θριαμβευτής επιβαίνων επί μεγαλοπρεπεστάτου άρματος. Την πομπήν έκλειεν ο στρατός μέ κλάδους δάφνης εις τας χείρας και ψάλλων άσματα εθνικά και νικητηρίους παιάνας πρός τιμήν του νικητού στρατηγού."
Έτσι χάθηκε η Μακεδονία και έγινε ρωμαϊκή επαρχία.
Το μπούμεραγκ της προδοσίας όμως των ελληνικών πόλεων επέστρεψε σε αυτές όταν οι ρωμαίοι αποφάσισαν να υποδουλώσουν και την υπόλοιπη Ελλάδα. Τότε κάποιος προδότης ονόματι Καλλικράτης, υπέρμαχος του φιλορωμαϊκού κόμματος της Αχαΐας με εντολή των ρωμαίων συνέλαβε 1000 έλληνες επιφανείς και οι ρωμαίοι τους απέστειλαν στην Ιταλία όπου τους σκόρπισαν σε διάφορες πόλεις. Ένας από αυτούς ήταν ο Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, ο διάσημος ιστορικός, γιός του στρατηγού Λυκόρτα από τη Μεγαλόπολη της ΑρκαδίαςΚατόπιν ήλθε η σειρά της Περγάμου και της Ρόδου, τέλος και της Ελλάδας πού έπεσε στα χέρια των ρωμαίων για τέσσερεις αιώνες...
Ραφαήλ Διαμαντής
Ειδικός Παθολόγος

Macedonia Hellenic Land.Eu

Δεν υπάρχουν σχόλια:

(Γιατί) Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία

  Η φετινή επέτειος της Εθνεγερσίας του 1821 σκιάζεται από ορισμένα μεγάλα και σκληρά γεγονότα, τα οποία κάποιοι δεν θέλουν, για τους δικούς...