Ποτέ άλλοτε στη νεώτερη ιστορία ο Ελληνισμός δεν βρέθηκε σε τέτοια δεινή θέση.
-Οικονομική κατάρρευση
-Απαξίωση του πολιτικού προσωπικού
-Μηδενική στρατηγική, αποξενωμένη από όλους, έρμαιο μιας Γερμανίας με όρους κατοχικούς.
Οι συμπληγάδες τις οποίες καλείται να περάσει ο Ελληνισμός προκαλούν φόβο και αν δεν σπάσει το αίσθημα του τρόμου , δεν θα γίνει ποτέ η απόπειρα για να μάθουν οι μελλοντικές γενιές αν πέραν της σύνθλιψης των ονείρων και της αξιοπρέπειας τους , υπάρχει κάπου βαθιά η κρυμμένη η ελπίδα. Με λαβωμένη την εικόνα του από τους συμμορίτες που ανέκτησαν εξουσία. Μόνο τυχαία δεν ήταν η μεθοδευμένη δυσφήμιση του Παπανδρέου για τον «διεφθαρμένο λαό». Το ίδιο ακριβώς σενάριο είδαμε και στην Κύπρο, με την «οικονομία καζίνο» και το πλυντηριο Ρώσων ολιγαρχών, που το ακούνε οι ίδιοι και γελούν. Ο λόγος είναι απλός: Ουδείς λυπάται ή ενδιαφέρεται για την τραγωδία ενός «διεφθαρμένου λαού».
Η ιστορία λοιπόν είναι αμείλικτη. Όποτε ο Ελληνισμός βρέθηκε σε παρόμοια θέση, έζησε εθνικές τραγωδίες. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα, αφού η στόχευση ήταν ξεκάθαρη από την εποχή του «αλήστου μνήμης» σχεδίου Ανάν που υποστηρίχθηκε από την ίδια διεφθαρμένη συμμορία που σήμερα καταστρέφει τον Ελληνισμό. Το ότι εμείς ως λαός τυφλοθήκαμε, βάλαμε το εγώ μας, την πορτοφόλα μας, το «λεφτά υπάρχουν» πάνω από το σύνολο, την πατρίδα, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε την μοίρα μας. Ούτε ακούμε τα ευχολόγια τύπου «βάλλεται ο Ευρωπαϊκός νότος». Ακούσατε μήπως τον Πορτογάλο πρωθυπουργό να βρίζει τον λαό του;
Το ότι υποκύψαμε στην προπαγάνδα και προδοθήκαμε δεν σημαίνει ότι έχουμε ηττηθεί. Θα ηττηθούμε μόνον εάν καταφέρουν (πάλι) να μας διχάσουν, όπως είθισται σε κάθε εθνική μας τραγωδία.
Από το 1922, στο 1945, από το 1974 στο 2013 και το2015. Ο σπόρος του διχασμού ήταν απαραίτητος προπομπός του δράματος. Αυτόν τον σπόρο πρέπει να ξεριζώσουμε. Θέλουν να μας κάνουν πολλές γροθιές που να χτυπά η μία την άλλη. Ας τους χαλάσουμε τα σχέδια και ας γίνουμε όλοι μία γροθιά που θα τους τσακίσει! Όχι επειδή είμαστε «περιούσιος λαός». Αλλά επειδή είμαστε οι κλειδοκράτορες της ανθρωπιάς και του δικαίου στην ανθρωπότητα. Είμαστε οι κληρονόμοι μίας πορείας που γέννησε ότι όμορφο υπάρχει στην Γη. Η Ελλάδα γέννησε το δίκαιο. Η Ελλάδα γέννησε την προστασία του αδύναμου από τις ορέξεις του δυνατού. Η Ελλάδα γέννησε το φως που γκρέμισε την δυσιδαιμονία, την τυραννία, την βαρβαρότητα. Και τώρα που η βαρβαρότητα κατακτά το ένα έθνος μετά το άλλο, η Ελλάδα είναι η μόνη απάντηση. Και το ερώτημα δεν είναι «δεξιά ή αριστερά». Δεν είναι «Ευρώ ή Δραχμή» παρά μόνον ένα: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ. Ρωτήστε την γυναίκα στο Αφγανιστάν. Το παιδί στην Συρία. Τον Κοπτη στην Αίγυπτο. Τον Βουδιστή στην Μιανμάρ. Τον Σιίτη στο Ιράκ. Τον πρόσφυγα στην Τουρκία. Τον πολίτη της Δύσης που διψά για Δημοκρατία. Όλοι, μα όλοι περιμενουν αυτό που γεννήθηκε σε αυτά τα χώματα να ξαναγεννηθεί
Το πείραμα αρουραιοποίησης των Ελλήνων απέτυχε, γιατί οι πολιτικές που πειραματίζονται με ανθρώπους έχουν αγνοήσει πως το ανθρώπινο είδος διαθέτει την ικανότητα της αυτόνομης χρησιμοποίησης του μυαλού του. Μετά το ξημέρωμα της φτώχειας , της μαζικής μετανάστευσης, των συσσιτίων των αυτοκτονιών, των εγκαταλείψεων βρεφών και όλων των άλλων μαύρων εικόνων που σχηματίζουν το σκηνικό μιας μεταπολεμικής περιόδου, ο λαός αποφάσισε να εξέλθει του κλουβιού του. Η βάναυση ωμότητα της νέας καθημερινότητας που βίαια προσπαθεί να επιβληθεί στον Μητροπολιτικό Ελληνισμό δεν πρέπει να αφήνει κανένα Ευρωπαίο αμέτοχο, πόσο μάλλον τον Κυπριακό Ελληνισμό στου οποίου το ιστορικό μητρώο έχoυν καταγραφεί σκληρότατα βιώματα από την χάραξη στο πετσί του, της επιβληθείσας αδικίας της διεθνούς δικαιοσύνης. Ο ωραίος δρόμος που ανηφορίζει ο Ελλαδικός λαός για να βρει τα σκαλοπάτια που παν στην λευτεριά έχει καταγοητεύσει τις ψυχές των απανταχού Ελλήνων. Η απάντηση του Ελληνισμού της Κύπρου στην ασφυκτική πίεση που δέχεται ο μητροπολιτικός Ελληνισμός είναι η αλληλεγγύη η οποία οφείλει να ταρακουνήσει την προκλητικά απαθή στάση της πολιτικής του ηγεσίας η οποία βρίσκεται σε οριακό σημείο παρεξηγήσεως τόσο αυτής όσο και των προθέσεων της . Η δραματικότητα των στιγμών που κυριαρχεί στην Ελλαδική κοινωνία ήταν μια αναπόφευκτη συνέπεια της σαν έτοιμης από καιρό αντίδρασης των Ελλήνων έναντι στην καταπίεση και το άδικο. Το διαχρονικό φως της Ελλάδας συνεχίζει να εκπέμπει μετά από αιώνες από την κοιτίδα του πολιτισμού, η οποία εξακολουθεί να τολμά και υψώνει το ανάστημα της για να προασπίσει την οικουμενικότητα της έννοιας του μεγαλύτερου δώρου που χάρισε προς την ανθρωπότητα, την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Ας είναι λοιπόν οι συμπληγάδες αυτές μήτρα αναγέννησης, για να ανάψει πάλι η δάδα στην Αλεξάνδρεια και να φωτίσει τα πέρατα του κόσμου. Ας ανοίξουμε τα μάτια, την αγκαλιά μας και ας ενώσουμε τις γροθιές μας στον αγώνα που έρχεται. Ο Τάσσος, ο Θόδωρος, ο Βαγορής ζει μέσα μας. Και είμαστε εκατομμύρια.
Ντίνος Ορφανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου