‘’Να πείτε στον βασιλιά ότι ο Δαίδαλος έπεσε κατάχαμα στην αυλή. Ο Φοίβος δεν έχει πια ενδιαίτημα ούτε μαντική δάφνη, ούτε πηγή που να μιλά. Βουβάθηκε και το λάλο του νερού ανάβρυσμα’’.
Είναι γνωστό πως η πραγματικότητα, δηλαδή το σύνολο των υπαρκτών δεδομένων στο χρόνο, μεταβάλλεται και διαμορφώνεται ανάλογα με τις περιστάσεις και συγκυρίες. Τέτοιες περιπτώσεις μη συμπόρευσης με την πραγματικότητα η ιστορία έχει να επιδείξει αμέτρητες. Εξ ίσου πολλές όμως έχει να επιδείξει και περιπτώσεις έγκαιρης αντίληψης και συμμόρφωσης με την πραγματικότητα.
‘Ένα παράδειγμα είναι και ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας – Ιουλιανός ο Παραβάτης (361 – 363 μ.Χ.), διαπιστώνοντας τον δυναμισμό της νέας θρησκείας του Χριστιανισμού, θέλησε πριν επιχειρήσει το εγχείρημά του για αναβίωση του αρχαίου κόσμου και του δωδεκάθεου – κατ’ άλλη εκδοχή την επιβολή της ανεξιθρησκίας – να πληροφορηθεί, τι μέλλει γενέσθαι μετά από χρησμό του Μαντείου των Δελφών. Και ο θρυλούμενος χρησμός της Πυθίας υπήρξε ιστορικό δείγμα σοφίας αλλ’ όμως και καταλυτικός της ουτοπίας του Ιουλιανού. Με το χρησμό της αυτόν η Πυθία όχι μόνο δικαίωσε τη φήμη της, αλλά διαβλέποντας την πραγματικότητα απεσύρθη μαζί με την εποχή της οριστικά στην ιστορία. *
Σε αυτή την ουτοπία σήμερα ζουν και όσοι ασπάζονται την λύση τύπου ομοσπονδίας και την δήθεν επανένωση της πατρίδας όπως αποκαλούν την πλήρη τουρκοποίηση της κύπρου μέσω του σχεδίου λύσης. Πολιτικοί μίας ξεπερασμένης εποχής όπως τον νυν πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας που ακόμα παραμένει υποταγμένος σε παρωχημένες αντιλήψεις για το εθνικό μας πρόβλημα. Φιλήκοος των ξένων και όχι του λαού του, ξένος και αυτός, ξένα για εμάς αυτά πού λέει και απεργάζεται. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο ο Αναστασιάδης, είναι και όλοι αυτοί που σήμερα αποτελούν το εθνικό συμβούλιο που από το 1989 ομόφωνα συμφώνησαν την λύση-πορεία προς την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Το πιο τραγικό όμως είναι ότι όσοι εκ της αντιπολίτευσης τον μέμφονται, αποτελούν και το άλλοθι του για να συνομιλεί με τον εχθρό και να παζαρεύει τις τύχες μας. Ένας αχταρμάς που προάγει την πολιτική στασιμότητα, φαρισαίοι που δήθεν προασπίζονται την ΚΔ και τα δίκαια μας αλλά την ίδια ώρα πιπιλίζουν την ίδια κουφέτα για λύση ομοσπονδίας, πραματευτάδες στο ίδιο πανηγύρι. Όλοι παραμένουν εκεί στο υποτιθέμενο εθνικό συμβούλιο, να ανέχονται το φτύσιμο προσμένοντας να κερδίσουν συμμαχίες για τις επόμενες προεδρικές εκλογές. Ο Παπαδόπουλος κλείνει το μάτι του Αβέρωφ και ο Λιλλήκας τα βρίσκει με τον ‘Άντρο Κυπριανού του ΑΚΕΛ.
Σαράντα δύο χρόνια οι ίδιοι και οι ίδιοι αρθρώνουν λόγο αντίστασης αλλά μόλις σιμώσουν οι προεδρικές εκλογές αρχίζουν ξανά τα παζάρια μεταξύ τους, αφήνοντας πίσω πατριωτισμούς και κόκκινες γραμμές, για να μπορέσουν να πάρουν την εξουσία, προδίνοντας εκείνη την στιγμή αυτά που δήθεν αγωνίζονταν. Σαράντα δύο χρόνια οι ίδιες τιποτένιες συμφωνίες με το πρόσχημα του μη χείρον βέλτιστον και το είμαστε εκεί για να ασκούμε την επιρροή μας. Για τα βολέματα, τις καρέκλες, τα ρουσφέτια και τα οικονομικά ανταλλάγματα φυσικά δεν αναφέρονται.
Μέσα σε αυτή την ελώδη διαπίστωση έρχεται και η πρόσφατη δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Λευκωσίας όπου αυθόρμητα οι πολίτες λένε αυτό που έλεγαν επί δεκαετίες, αυτό που τρανταχτά είπαν όταν και επίσημα τους ζητήθηκε το 2004, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ, ΝΑΙ ΣΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΚΡΑΤΟΣ. Τώρα τι κατάλαβαν οι πολιτικοί είναι άλλο θέμα, κολλημένοι στις κομματικές τους διακηρύξεις, υποσχέσεις και σκοτεινές συμφωνίες με ξένα κέντρα, κωφεύουν σε αυτά που προστάζει ο λαός, ψευτοαριστεροί και ψευτοδεξιοί που μιλούν εκ μέρους του λαού χωρίς να τον ακούνε, κεντρώοι που δεν ξέρουν που πατούν και που βαδίζουν. ‘Όλοι αποτελούν στο σύνολο τους την αιτία της παρακμής που ζούμε σήμερα.
Οι πολίτες με 55% επιλέγουν το ενιαίο κράτος, την μόνη εφαρμόσιμη μορφή διακυβέρνησης, την πιο δίκαια, την πιο ανθρώπινη, την πιο λογική. Απορρίπτει με απαξίωση την λύση που επιθυμεί το πολιτικό κατεστημένο από το ακελ μέχρι τους οικολόγους, δηλαδή αυτό της ομοσπονδίας, γνωρίζοντας ότι αυτό ακριβώς είναι που θέλουν να επιβάλουν οι τούρκοι, αυτό ακριβώς που έχουν αποδεκτεί σαν πλαίσιο λύσης όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικάντηδες που μας κυβερνούν τόσα χρόνια. Φωτεινή εξαίρεση οι εθνικιστές, το ΕΛΑΜ, το αληθινό εθνικό – λαϊκό κίνημα που έμαθε να λέει το σωστό, το αληθινό, την καθαρή ελληνική ψυχή που έμαθε να βγάζει παλληκάρια και όχι ριψάσπιδες και θολωμένα μυαλά.
Φτάνοντας στο τέλος του 2016 ο νέος χρόνος φαντάζει πλέον το τέλος όλων αυτών των ελεεινών που με χίλιους δύο τρόπους προσπαθούν να πείσουν για τα επιχειρήματα τους. Τους είδαμε να χάνουν με το brexit, με την εκλογή του Τράμπ, με το όχι στην Ιταλία, θα το δούμε φέτος στην Γαλλία και αν τολμούν και εδώ στην ιδιαίτερη μας πατρίδα με ένα νέο όχι. Ο λαός του πήρε χαμπάρι για το τι πρεσβεύουν και το τι υπηρετούν. Όλοι αυτοί οι νέο-ταξίτες θα ηττηθούν στο πεδίο της πολιτικής μάχης το οποίο οι ίδιοι ετοίμασαν, θα ηττηθούν από τους απλούς ανθρώπους, από αυτούς που ποτέ τους δεν τους ρώτησαν για τίποτα, από αυτούς που είδαν να χάνονται οι περιουσίες τους, οι δουλειές τους, τα όνειρα για τα παιδιά τους, αυτούς που βλέπουν να τους παίρνουν το βιός τούρκοι και αλλοεθνείς, οι χασομέρηδες και οι αεριτζήδες, που μια ζωή άρμεγαν το κράτος και την λαϊκή τάξη.
Ο απλός αυτός κόσμος, ο πατριώτης, ο εθνικιστής μπούχτισε και τώρα ήρθε η ώρα να τους φτύσει κατάμουτρα, ήρθε ο καιρός να κοιτάξουμε τα σπίτια μας, τις οικογένειες μας, τις γειτονιές μας, τα χωριά μας, δεν υπάρχει πια καιρός για νέες περιπέτειες, περιφρουρούμε τον τόπο μας και κρατάμε τούτο τον τόπο ελληνικό και δουλεύουμε για μια κοινωνία που να σέβεται πρώτα από όλα τον ‘Έλληνα της Κύπρου για να έχει κράτος και όχι να τον ξεπαστρεύουμε με ομοσπονδιακές αλχημείες για να κερδίσουν χρήμα και δόξα τα λαμόγια και τα ανθελληνικά και διεθνιστικά σκουπίδια που έχουν κατακλύσει την πατρίδα μας.
Καιρός να σηκώσουμε κεφάλι, καιρός για αντίσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου