Γράφει ο Ευάγγελος Καρακώστας, βουλευτής Βοιωτίας
«Πέθανε ο φασίστας ΜΑΤατζής Δαρείος», κραυγάζει περιχαρής ο κομμουνιστικός όχλος των κρατικοδίαιτων γκρουπούσκουλων και των πληρωμένων κονδυλοφόρων του «δημοκρατικού» Τύπου. Όσο και να χαίρονται όμως, ξερνώντας τον «δημοκρατικό» τους οχετό κατά ενός Νεκρού, γνωρίζουν πως έχουν ηττηθεί ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΣ και ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ, διότι -χρησιμοποιώντας το δικό τους λεξιλόγιο- ο Δαρείος δεν ήταν ένας «μπάτσος από το σωρό», ένας από αυτούς που έχουν συνηθίσει τα τελευταία 45 χρόνια.
Αν ήταν νεροκουβαλητής υπουργού, ενδεχομένως να είχε γίνει και ο ίδιος υπουργός. Εάν ήταν γλείφτης σαπισμένων πολιτικάντηδων ή ένα από τα εν αφθονία κομματόσκυλα εντός του Σώματος, πολύ πιθανόν να βρισκόταν σε κάποιο από τα γραφεία του κτιρίου της Κατεχάκη.
Εκείνος όμως, τις συγκεκριμένες κατηγορίες ερπετοειδών τις είχε γραμμένες εκεί όπου έγραφε και κάτι «δημοσιογράφους» που το βράδυ γράφουν διθυράμβους για την ένοπλη βία της αριστεράς και το πρωί προχωρούν σε κηρύγματα κατά του Εθνικισμού φορώντας το μανδύα των θεματοφυλάκων του δημοκρατικού πολιτεύματος!
Και τι τραγική της Μοίρας ειρωνεία: ο «μπατσάκος» που κατηγορούσαν ως «ακροδεξιό πραίτορα του Καθεστώτος» έφυγε διωκόμενος από το Καθεστώς, ενώ οι κατήγοροί του έγιναν Καθεστώς αλλά δεν άλλαξαν τον κόσμο όπως διατείνονταν στα χρόνια της νιότης τους, παρά μόνον έφεραν επιπρόσθετη κοινωνική αδικία και εξαθλίωση. Κι αν όπως καταγγέλλουν, «τους λιάνισε ο ίδιος και η διμοιρία του τα παΐδια», δεν έκανε τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από την εφαρμογή του δικού τους δόγματος περί βίας στη βία της εξουσίας, κερασμένο με αναδρομική ισχύ, κατ’ αντιστοιχία με τους μνημονιακούς νόμους που σήμερα επιβάλλουν στους φτωχούς συμπατριώτες μας -ακόμη και σε ανήμπορα γεροντάκια- οι «επαναστάτες» της αριστεράς.
Οι δειλοί, δεν θα συγχωρήσουν ποτέ στο Δαρείο το γεγονός ότι δεν προσκύνησε ούτε τους μπολσεβίκους με τα αμπέχονα, ούτε τους φιλελέδες φλώρους με τα κοστούμια και τις γραβάτες. Δεν σεβόταν ψευδεπίγραφους και βγαλμένους από το βούρκο της σαπίλας και της σήψης τίτλους, σεβόταν Αρχές, Ιδανικά και Στάση Ζωής. Στους αξιοπρεπείς φέρθηκε με Αξιοπρέπεια, στους έντιμους με Τιμή, στους Στρατιώτες ως δοκιμασμένος στη φωτιά της μάχης Στρατιώτης, στους «ευαίσθητους» με… προδέρμ, στους δειλούς με Περιφρόνηση και στους θρασείς ως Τιμωρός. Το βέβαιο πάντως είναι πως η Δόξα που αιώνια θα συντροφεύει τ’ όνομά του, δεν κερδήθηκε σε δημοσιογραφικά, βουλευτικά ή υπουργικά γραφεία, αλλά στο πλευρό των μάχιμων συναδέλφων του που ως σύγχρονη Ρωμαϊκή Λεγεώνα, ξεχυνόταν με επικεφαλής τον Αρχηγό της κατά υπέρμετρου πλήθους βίαιων τραμπούκων της παρακρατικής αριστεροσύνης, που με περίσσιο θράσος αυτοαποκαλείται «αντιεξουσιαστική».
Στην κηδεία του Δαρείου, δεν παρέστη ούτε η μυρωδιά αξιωματικού «από το σωρό», ούτε μυρωδιά από τους άκαπνους κι ατσαλάκωτους αξιωματικούς που συνωστίζονται στα γραφεία και τους διαδρόμους της Κατεχάκη, σκαρφιζόμενοι από τώρα μηχανορραφίες για τις επόμενες κρίσεις και ρουφιανεύοντας άξιους και ικανούς συναδέλφους τους. Ίσως πάλι, να ήταν απασχολημένοι με σοβαρότερα θέματα, όπως η συμμετοχή της ΕΛ.ΑΣ. στα Gay Pride της Αθήνας ή του Άμστερνταμ, οπότε καλύτερα για τους ίδιους που δεν έκαναν το λάθος να εμφανιστούν, καθώς παραμόνευε ο κίνδυνος ν’ ακουστεί ξανά ο βαρύς βηματισμός των αρβυλών και ο τρομερός ήχος των γκλομπ που χαιρετούν τις ασπίδες…
Ο «δημοκρατικός» Τύπος και τα πληρωμένα φερέφωνα της μνημονιακής Σοβιετίας, αποδίδουν στον Δαρείο τον τίτλο του χρυσαυγίτη, δίκην μομφής. Όντας ο ίδιος αντισυμβατικός στη πορεία της ζωής του, θα ενοχλούνταν φαντάζομαι εάν τον κατηγορούσαν ως διεφθαρμένο, ως εμπλεκόμενο σε κυκλώματα προστασίας, εμπορίας ναρκωτικών, διακίνησης λαθρομεταναστών. Καταδεικνύουν συνεπώς κατ’ αυτό τον τρόπο, την ουσιαστική αιτία του μίσους προς το πρόσωπό του και των διώξεων τις οποίες υπέστη από την ίδια την υπηρεσία του μέχρι το τέλος.
Δεν γνωρίζω εάν ο Δαρείος ήταν ένας από μας. Εκείνο το οποίο γνωρίζω μετά βεβαιότητος και σιγουριάς υπνοβάτη, είναι τούτο: στην Ελληνική Αστυνομία του Εθνικού Κράτους που θα οικοδομήσει η Χρυσή Αυγή, οι αστυνομικοί είτε θα είναι Δαρείοι, είτε δεν θα είναι αστυνομικοί!
Αναπαύσου Εν Ειρήνη, Πρώτε των Στρατιωτών και των Αξιωματικών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου